LaVerdaKoro_051
テキスト
Ho, estis bela, tre bela vespero! Ho, vi, <senkorpa Mistero> donu jam fine pacon al la homaro!
La hieraŭo pasis kaj hodiaŭ mi aŭdis en la urbo, ke en la proksima pintempo venos ŝipoj por reporti la militkaptitojn al iliaj hejmoj.
Printempe…Jam printempe! Ho, se tiu ĉi vintro neniam pasus! Mia printempo estas nun. Nun, kiam la arboj havas neĝfoliaron, sur la vitroj de la fenestroj pompas glacia florĝardeno kaj el du malgajaj okuloj brilas al mi la maja suno. Neniam pasu tiu ĉi vintro!…Dio, ne punu min pro la egoista penso! Mi amas lin, mi amas lin! Tago de la teruro, la…1920.
Kiel priskribi tion, kio okazis dum tiu ĉi nokto? Mia korpo tremas, la larmoj fluas al la koro. Hieraŭ vespere, kiam ni ĉiuj kune estis gaje balilante kaj ĝojante pro la progreso de la novaj kursanoj, neniu povis konjekti, ke la mateno alportos nur doloron kaj funebron.
Hieraŭ tage kiel bonhumore mi laboris en la kontoro ne pensante, ke hodiaŭ mi trovos nur ruinon tie, kie mi gajnis la ĉiutagan panon.
Vespere en la granda lernoĉambro ( ne tie, kie ni lernis )ankoraŭ kunvenis pli ol sepdek homoj kaj nun ni ne scias, kiam kaj kiujn ni revidos el ili?!
Ho, kiel priskribi? Politiko… Politiko, oni diras. Jes, politiko sed kia? Ĝi rajdis preter niaj domoj, tenis en la mano pafiloj, ĵetis bombojn sur niajn tegmentojn, mortigis senarmilajn centojn kaj detruis la hejmojn de pacaj familioj, kiuj eĉ ne sonĝis pri politiko.
<Ĝi pasis jam. Ne ploru, filino> —diras mia patrino. Ho, patrineto, vi estas fatalista. Ĝi pasis, pasis…sed ĝi povos reveni unu, du , dek, centfoje! Ĝi pasis jam. Sed kial okazis? Neniu scias. Nur tion oni scias, ke noktomeze la japana aremeo atakis la rusajn kazernojn, la soldatoj kuris for, restis kelkcent mortintoj el ili sur la deklivo de la apuda monto, la bomboj detruis domojn.
Kelkaj bomboj falis sur la hospitalo mortigante kaj vundante malsanulojn, flegistinojn kaj nun matene sur ĉiu grava konstruaĵo estas japana standardo. Nur tion oni scias el le tuta politiko.
Kaj kio okazis al li? Onidire la rusaj soldatoj rifuĝis al la direkto de la montoj tra la militkaptitejo. La kugloj de la japanoj trafis ankaŭ multajn militkaptitojn, kiuj trankvile ripozis. Estas eĉ mortintoj. Kio okazis al li? Dio, indulgu min! Mi ne volas pensi. Nur ne pensi!
Ĵus estis Koluŝ ĉe ni. Li estis pala kiel la parero. Terure, terure! Kio okazis? Miaj korbatoj formortis por momento kaj poste ĉiun baton ĝian mi sentis en la gorĝo. Kio okazis?! Subite tiu granda forta viro ekploris. La vortoj balbute forlasis liajn lipojn.
—Bomboj falis…ankaŭ sur la ĉinan kvartalon…kelkaj domoj detruiĝis… detruiĝis… Ho, kial? Jes… Iĉio Pang…nia bona Iĉio…li
—Ĉu li mortis? —kaj mi sentis, ke miaj vortoj krie veis.
—Ne! Li ne mortis…sed tre grave li vudiĝis …tre grave.
—Kaj Sunfloro? Ilia patro?
—Ili restis senvundaj…Sed li, la malfeliĉulo. Ankaŭ li…ankaŭ li, se… Kiam li aŭdis la unuajn pafojn, li iris eksteren por rigardi, kio okazas.
Li estis ĉe la pordo, kiam grenado trafis la domon de Lon Fu kaj detruis ankaŭ la pordon, ĉe kiu li staris. Lignopeco detruis lian ventron
訳
（TM）
ああ、素晴らしい、とっても美しい夕べだった。ああ、あなた、”肉体のない神秘“は最後には人類に調和をもたらすのですね。昨日は過ぎ去り、今日私は町で話を耳にしたのです、やってくる春には戦争捕虜達をそれぞれの家に連れ返す船が来るということを。
春なの、、、春にはもう！おお、この冬が決して過ぎ去らなければいいのに・・・私の春は今なのだから。今なの、木々が樹氷となり、窓のガラスが氷のお花畑で華やかで、（彼の）沈んだ二つの目から五月の太陽が私へと輝くとき。冬よ、決して過ぎないで！ 神様、利己的な考えをする私をどうか罰しないで！私は彼を愛している、彼を愛しているのよ！恐怖の日、1920年〇月×日
今夜起こったことをどうやって書いたらいいの？ 私の体は震えているし、涙が心へと流れています。 昨夜、みんな一緒ににぎやかにおしゃべりして新入生の成長を喜んでいた時、翌朝が心痛と哀悼だけをもたらすのを誰も予想はできなかった。
昨日、昼は機嫌よく何も考えないで事務所で仕事をした、日々の糧を得ていたその場所が今日にはただの廃墟となっているのを見るなんて。
夕方、大教室（私たちが学んで教室ではなく）にはまだ60人以上の人が集まっていました、そして今、私たちはいつ、そして彼らの中から誰と再会するのかわからない。
ああ、何て書いたらいいの？ 政策、、、政策だって言ってる。そう、政策ね、でもどんな？
それはまたがって,私たちの家の傍を通って、手には銃を持って、私たちの屋根に爆弾を落
とし、何百の武器のない人々を殺し、政策のことなど思ってもいなかった平和な家族の家庭を破壊した
“もう,行ってしまったよ。泣かないで、娘や”－－－母が言います。おお、お母さん、あなたは運命論者なのよ。それは行った、行ってしまった…だけど戻って来れるのよ、1回、2回、10回、百回と！それは行ってしまった。だけどなぜ起きたの？誰もわからない。ただこれだけはわかっている：夜中に日本軍がロシアの兵舎を襲撃した、兵隊は逃げ去り、付近の山の斜面には数百もの彼らの死骸が残っていた、爆弾が家々を破壊した。幾つかの爆弾は病院へ落ちた、病人や看護婦を殺したり痛めつけたりしながら、そして今朝にはすべての重要な建物には日本の国旗が上がっている。
これだけが全ての政策から知りえたこと。
そして彼に何があったの？みんなはロシア兵が捕虜収容所を通り山の方へ避難したと言っている。 日本人の弾丸は静かに休んでいるたくさんの捕虜にも当たった。殺された人までいるという。彼に何が起こったの？ 神様、私をお許しください。私は考えたくない。ただ考えたくない。
たった今、コルシがうちにいました。彼は紙のように青ざめていた。怖くて、怖くて！何が起こったの？ 私の鼓動は一瞬止まってしまった、それから、その音の一つ一つを私はのど元で感じた。何が起こったの？ 突然その大きな強い男性が泣き出した。言葉がたどたどしく彼の唇を離れていった。
—爆弾が落ちたんだ．．．中国人地区へも．．．何軒か家が壊れたんだ．．．壊れた、、、おお、なぜ？そう、、、イチオ・パング、、、僕たちの優しいイチオ、、彼は
—彼は死んだの？—私は自分の言葉が悲鳴をあげ嘆いたと感じた。
—いや、彼は死ななかった、、、けれど重傷なんだ、、、すごく重い
—スンフローロは？ 彼らのお父さんは？
—–彼らは無傷だった。—でも、彼、不幸せ者。 彼もまた、、、彼もまた、もし彼は最初の銃声を聞いた時、何が起きるのか見に外へ出たんだ。彼がドアのそばにいたその時、手榴弾がロンフーの家に命中し、ちょうど彼が立っていたドアも壊された。 木材の破片が彼の腹を破壊した。
経過
1. Printempe…Jam printempe! Ho, se tiu ĉi vintro neniam pasus!.
（TM）
春に、春にはもう！ おお、もしこの冬が決して過ぎないとしたら！
（AM）
Printempo….jam printempo! Ho, se tiu cxi vintro neniam pasus!
この訳ではこの文のニュアンスが伝わらないと思います。元々の文は、
Se tiu ĉii vintro neniam pasus, mi estas(estos) tre feliĉa .
春、もう春になってしまった。 jam のあつかいにも疑問があります。
Se ne pluvus ! 雨が降らなかったらよかったのに。Se ne pluvos,..（もし）雨が降らなければ、…
（TM）
AMさん、言葉足らずでした。足しますが質問です： 原文は Printempo ですか？ テキストでは Printempe … Jam printempe! です。
（AM）
本でもPrintempe, jam printempe.です。 「春には、もう春には！「迎えの船が来てしまう」というわけですね。
（TM）
春なの、、、春にはもう！おお、この冬が決して過ぎ去らなければいいのに・・・
2. Nun , kiam la arboj havas neĝfoliaron, sur la vitroj de la fenestroj pompas glacia florĝardeno kaj el du malgajaj okuloj brilas al mi la maja suno.
（TM）
今、木々は樹氷となり、窓のガラスが氷の花壇で華やかな時、 そして（ガラスに映った）陰気なふたつの目から私に五月の日差しが輝いています。
（TH）
僕の疑問点： 始めの8行目当たり、, sur la vitroj de la fenestroj pompas glacia florgxardeno
kaj (窓のガラスが氷の花壇で華やかな時、) なんで氷の花壇が豪華であり得るのか？理解できないです。誰かのご教示お願い致します。
（TM）
THさん、ガラスに映った花畑は雪の結晶がガラスに張り付いているのを以前TVで見ました。 まるで花の模様のようできれいでした！
（TM）
今なの、木々が樹氷となり、窓のガラスが氷のお花畑で華やかで、（彼の）沈んだ二つの目から五月の太陽が私へと輝くとき。
3. Tago de la teruro, la…1920
（TM）
恐怖の日、1920年
（UK）
これは恐怖の la 1920-a jaro なのか？
それとも、日付を言おうとして、ぼやかして（あるいはわからなくて）年だけにしたのか？
もしそういうことだったら、そのニュアンスを訳に含めるとどうなるでしょうか？
（TM）
UKさん、そうですね、「あの日」なんですよ。1920年〇月×日まで入れないとだめですね。
恐怖の日、1920年〇月×日