テキスト

Marta metis la frunton sur la interplektitajn manojn kaj fermis la okulojn. Ŝi aŭskultis la milojn da voĉoj, intermiksitajn en unu voĉon grandegan, kvankam neklaran kaj monotonan, sed tamen plenan de flamecaj eksplodoj, de subitaj silentiĝoj, de obtuzaj ekkrioj kaj misteraj murmuroj. La granda urbo aperis antaŭ la okuloj de ŝia imago en la formo de grandega abelujo, en kiu moviĝis, bolis per vivo kaj pelado, multo da homaj ekzistaĵoj. Ĉiu el tiuj ekzistaĵoj posedis lokon, sur kiu ĝi laboris, kaj lokon, sur kiu ĝi ripozis, celojn, al kiuj ĝi iris, ilojn, per kiuj ĝi liberigis al si vojon tra la amaso. Por ŝi, la malriĉa, en senbordan solecon ĵetita virino, kia estos la loko de laborado kaj ripozado? kie estas tiu celo, al kiu ŝi sin direktos? kie ŝi prenos la ilojn, kiuj liberigos la vojon por la malriĉa kaj forlasita virino? Kaj kiaj estos por ŝi tiuj homaj ekzistaĵoj, kiuj tie bruas tiel senĉese kaj kies spirado kaŭzas tiun flamecan murmuron, en kies jen leviĝantaj, jen malleviĝantaj ondoj ŝiaj oreloj nun naĝas? Ĉu ili estos por ŝi justaj aŭ kruelaj, favorkoraj aŭ senkompataj? Ĉu malfermiĝos antaŭ ŝiaj paŝoj tiuj dense fermitaj falangoj, kiuj puŝiĝas al la feliĉo kaj bonstato, aŭ ĉu ili fermiĝos ankoraŭ pli dense, por ke la novevenintino ne malvastigu al ili la lokon, ne antaŭiĝu al iu el ili en la pena puŝiĝado? Kiaj regularoj kaj moroj estos por ŝi favoraj kaj kiaj estos malamikaj, kaj ĉu pli granda estos la nombro de la unuaj aŭ de la lastaj? Sed antaŭ ĉio, antaŭ ĉio — ĉu ŝi estos kapabla mem venki la elementojn malamikajn, fari ĝustan uzon el la elementoj amikaj, el ĉiu momento, el ĉiu bato de la koro, el ĉiu penso, kiu flugos tra la kapon? ĉiujn ektremojn, kiuj tuŝos la fibrojn de la koro, kunigi en unu forton prudentan, persistan, grandan, en tian forton, kiu estos kapabla forpeli mizeron, asekuri la homan honoron kontraŭ humiliĝo, gardi kontraŭ senfruktaj doloroj, malespero kaj — morto per malsato?

En tiuj demandoj koncentriĝis la tuta animo de Marta. Rememoroj agrablaj kaj samtempe mordantaj, rememoroj de virino, kiu iam, estante gracia kaj gaja knabino, per malpezaj piedoj paŝadis sur la freŝa herbo kaj belkoloraj floroj de la hejma vilaĝo; kiu poste, flanke de amata edzo, pasigadis tagojn feliĉajn, liberajn de zorgoj kaj malĝojoj, kaj nun en vesto de vidvino staris ĉe la malgranda fenestreto de mansardo, kun pala frunto, apogita sur la kunmetitaj manplatoj; rememoroj de virino, kiuj en la daŭro de la tuta pasinta tago ŝin ĉirkaŭis per amaso da logantaj fantomoj, vundante kaj ŝirante, forflugis nun de ŝi antaŭ la minaca, mistera, sed reale palpebla bildo de la estanteco. Ĉi tiu bildo englutis ŝiajn pensojn, tamen videble ŝin ne teruris. Ĉu ŝi ĉerpis sian kuraĝon el la patrina amo, kiu plenigis ŝian koron? Ĉu ŝi posedis tiun fierecon, kiu abomenas timon? Ĉu… ŝi ne konis la mondon nek sin mem? Ŝi ne timis. Kiam ŝi levis la vizaĝon, sur ĝi estis postesignoj de larmoj, kiujn ŝi elfluigis en la lastaj tagoj, sur ĝi estis la esprimo de kordoloro kaj sopiro, sed timo kaj senespereco sur ĝi ne estis.

訳

（UK）
マルタは額を組み合わせた手の上に乗せて目を閉じた。彼女は幾千もの声が、ぼんやりして単調であるが、それでもしかし炎のように激しい爆発音、突然の静寂、鈍い叫び、そして訳のわからないつぶやきなどに満たされた、ひとつのとても大きな声の中に交じり込んで行くのを聞いた。
その大都会は彼女の心の目の前に大きな蜂の巣の形をとって現れ、その中で大勢の人間という
集団がうごめき、生きることと追い求めることで沸きかえっていた。これらの集団はそれぞれ、自分が働く場所を、そして休む場所を、自分が向かって行く目標を、群衆を掻き分けて自分のために通り道を開く道具を持っていた。貧しい 寄るべき岸のない孤独の中に投げ込まれた女にとって、働く場所と休む場所はどんなものなのだろうか？自分自身を向ける目標はどこなのだろうか？貧しい見放された女のために道を開いてくれる道具をどこで手に入れるのだろうか？そしてそれらの人々は彼女にとってどのような態度をとる存在となるのだろうか？彼らはこれほどまでに絶え間なく騒音を立て、その息遣いがまるで炎がつぶやいているようであり、彼女の耳はいまそんな上がってはまた下がる音の波の中で泳いでいるのだが。彼らは彼女に対して公正だろうかそれとも残酷だろうか、好意的だろうかそれとも無慈悲なのだろうか？幸福と良い暮らしへと突き進んでいるそれらの密集して閉ざされた共同体は彼女の歩みの前に開いてくれるのだろうか、あるいは辛い押し合いへし合いの中で、新参者が彼らの場所を狭めないように、誰かを押し出さないようにさらに密集して閉じてしまうのだろうか？どのような規約や習慣が彼女にとって好都合であり、どのようなものが敵対的なのだろうか？そして前者の方が数が多いのか、それとも後者の方だろうか？しかし何をおいても、何よりも――彼女自身がこれらのことを自分で行う能力があるのだろうか？すなわち、敵対分子に打ち勝ち、味方の要因、それぞれの瞬間、心臓の各鼓動、頭をよぎる各思考をうまく使うことができる能力が？心の糸に触れるあらゆる振動を一つの考え抜かれた、粘り強い、大きな力に、悲惨さを追い払うことができるような、そのような力にまとめ、侮辱されることに対して人としての名誉を守り、実りのない痛み、絶望、そして――餓死から守るそのような能力が？

それらの問題にマルタの全霊は集中した。楽しいが同時に噛むような痛みを伴う思い出、それはかつては優雅で陽気な少女として軽い足取りで生まれた村の若草や美しい色の花のある場所を歩き、後には愛する夫の傍にいて幸福で心配や悲しみとは縁のない日々を過ごし、そしていまは未亡人の服に身を包み屋根裏部屋の小さな窓べりに立って青白い額を合わせた手のひらで支えていた女の思い出であり、またそれは過ぎたその日の一日中、群がり誘いかける幻影で彼女を傷つけ引き裂きながらとり囲んでいたそのような女の思い出でもあるのだが、それらはいま威嚇的で、不思議だがしかし実際に手で触れることのできる現在の光景を前にして彼女から離れ飛び去っていった。この光景は彼女の思考を飲み込んでしまったが、しかし明らかに彼女を怖がらせはしなかった。この勇気を彼女は心を満たしている母性愛から汲み取ったのだろうか？彼女は恐れを卑しむ誇りを持っていたのだろうか？それとも…彼女は世間も己も知らなかったのだろうか？

彼女は恐れなかった。彼女が顔を上げたとき、そこにはここ数日間流した涙の痕はあった。そこに心痛と切ない思いが表れてはいた。しかし恐怖や絶望はそこにはなかった。

経過

1. La granda urbo aperis antaŭ la okuloj de ŝia imago en la formo de grandega abelujo, en kiu moviĝis, bolis per vivo kaj pelado, multo da homaj ekzistaĵoj.

（UK）
その大都会は彼女の心の目の前に大きな蜂の巣の形をとって現れ、その中で大勢の人間という存在物がうごめき、生きることと追い求めることで沸きかえっていた。
（UK）その大都会は彼女の心の目の前に大きな蜂の巣の形をとって現れ、その中で大勢の人間という集団がうごめき、生きることと追い求めることで沸きかえっていた。

2. Ĉiu el tiuj ekzistaĵoj posedis lokon, sur kiu ĝi laboris, kaj lokon, sur kiu ĝi ripozis, celojn, al kiuj ĝi iris, ilojn, per kiuj ĝi liberigis al si vojon tra la amaso.

（UK）
これらの存在物はそれぞれ、自分が働く場所を、そして休む場所を、自分が向かって行く目標を、群衆を掻き分けて自分のために通り道を開く道具を持っていた。
（UK）
これらの集団はそれぞれ、自分が働く場所を、そして休む場所を、自分が向かって行く目標を、群衆を掻き分けて自分のために通り道を開く道具を持っていた。

3. Kaj kiaj estos por ŝi tiuj homaj ekzistaĵoj, kiuj tie bruas tiel senĉesaj kies spirado kaŭzas tiun flamecan murmuron, en kies jen leviĝantaj, jen malleviĝantaj ondoj ŝiaj oreloj nun naĝas?

（UK）
それほど絶えまなくそこで騒ぎ立て、そしてその息遣いが炎のようなつぶやきを起こし、その、あるいは上がり、あるいは落ちる波の中でいま彼女の耳が泳いでいる、それらの人間という存在物は彼女に対してどのような態度を取るのであろうか？

（AM）
内容はこれでよいと思いますが、一つの文としては難解になっているので、kiuj以下の修飾部分を頭にもってこないで後に説明として入れるのはどうでしょうか。「それらの人間という存在、そんなにもそこで騒ぎ立て、、、、そういう存在は彼女に対してどのような態度をとるのだろうか？」
*原文が難解にかかれているのだから、と言ってしまえばそうなんですが。内容を理解するための訳読なので、日本語の文章としてあまりこだわらなくてもよいのですが、読むときにどうしても日本語の語感で読んでしまうので、再構成してもらえると助かります。例えばekzistajxo は存在物となりますが、日本語の「存在」はekzistajxoも ekzisto　も 時には　ekzisteco　もその単語中にふくんでいます、というかカバーしています。
なので、日本語で「彼の存在は、、」と言うとき、-ajxo にするか、単に -o　とするか、はたまた -eco　にするか悩みます。
（UK）
＊＊訳を変えてみます。
＊＊そしてそれらの人々は彼女にとってどのような態度をとる存在となるのだろうか？彼らはこれほどまでに絶え間なく騒音を立て、その息遣いがまるで炎がつぶやいているようであり、彼女の耳はいまそんな上がってはまた下がる音の波の中で泳いでいるのだが。

4. Ĉu malfermiĝos antaŭ ŝiaj paŝoj tiuj dense fermitaj falangoj, kiuj puŝiĝas al la feliĉo kaj bonstato, aŭ ĉu ili fermiĝos ankoraŭ pli dense, por ke la novevenintino ne malvastigu al ili la lokon, ne antaŭiĝu al iu el ili en la pena puŝiĝado?

（UK）それらの幸福と良い暮らしに向けて駆り立てられている密集して塞がれた生産共同体は彼女の歩みの前に開いてくれるのだろうか、あるいは辛い押し合いへし合いの中で、新参者が彼らの場所を狭めないように、誰かを押し出さないようにさらに密集して閉じてしまうのだろうか？
（AM）
「幸福と良い暮らしへと駆り立てられている（突き進んでいる）それらの密集して閉ざされた共同体は」
（UK）
＊＊幸福と良い暮らしへと突き進んでいるそれらの密集して閉ざされた共同体は彼女の歩みの前に開いてくれるのだろうか、あるいは辛い押し合いへし合いの中で、新参者が彼らの場所を狭めないように、誰かを押し出さないようにさらに密集して閉じてしまうのだろうか？

5. Sed antaŭ ĉio, antaŭ ĉio — ĉu ŝi mem estos kapabla mem venki la elementojn malamikajn, fari ĝustan uzon el la elementoj amikaj, el ĉiu momento, el ĉiu bato de la koro, el ĉiu penso, kiu flugos tra la kapon? ĉiujn ektremojn, kiuj tuŝos la fibrojn de la koro, kunigi en unu forton prudentan, persistan, grandan, en tian forton, kiu estos kapabla forpeli mizeron, asekuri la homan honoron kontraŭ humiliĝo, gardi kontraŭ senfruktaj doloroj, malespero kaj — morto per malsato?

（UK）
しかし何をおいても、何よりも――
敵対分子に打ち勝ち、味方の要因から、それぞれの瞬間から、心臓の各鼓動から、頭をよぎる各思考から適切な用途を作り出す能力が彼女自身にあるのだろうか？
（AM）
fari gxustan uzon　fari uzon はつまりuzi,　gxustan が付けば適切な　、上手く使う, 適切に対処する
＊？　このマークで一文終わりですか。次につづいているのでしょうね。
（UK）
＊＊？がついたのいいことに２つにしてしまいました。別のやり方をしてみます。
（UK）
心の糸に触れるあらゆる振動を一つの考え抜かれた、粘り強い、大きな力に、悲惨さを追い払うことができるような、そのような力にまとめ、侮辱されることに対して人としての名誉を守り、実りのない痛み、絶望、そして――餓死から守る、その能力が彼女自身にあるのだろうか？
（UK）
＊＊しかし何をおいても、何よりも――　
彼女自身がこれらのことを自分で行う能力があるのだろうか？
すなわち、敵対分子に打ち勝ち、味方の要因、それぞれの瞬間、心臓の各鼓動、頭をよぎる各思考をうまく使うことができる能力が？心の糸に触れるあらゆる振動を一つの考え抜かれた、粘り強い、大きな力に、悲惨さを追い払うことができるような、そのような力にまとめ、侮辱されることに対して人としての名誉を守り、実りのない痛み、絶望、そして――餓死から守るそのような力できる能力が？
（AM）
最後の行の訂正をしてください。
（UK）
そして――餓死から守るそのような能力が？

6. Rememoroj agrablaj kaj samtempe mordantaj, rememoroj de virino,　kiu iam, estante graciaj piedoj paŝadis sur la freŝa herbo kaj belkoloraj floroj de la hejma vilaĝo; kiu poste, flanke de amata edzo, pasigadis tagojn feliĉajn,　liberajn de zorgoj kaj malĝojoj, kaj nun en vesto de vidvino staris ĉe la malgranda fenestreto de mansardo, kun pala frunto, apogita sur la kunmetitaj manplatoj; rememoroj de virino, kiuj en la daŭro de la tuta pasinta tago ŝin ĉirkaŭis per amaso da logantaj fantomoj, vundante kaj ŝirante, forflugis nun de ŝi antaŭ la minaca, mistera, sed reale palpebla bildo de la estanteco.

（UK）
楽しいが同時に噛むような痛みを伴う思い出、かつては優雅で陽気な少女として軽い足取りで生まれた村の若草や美しい色の花のある場所を歩き、後には愛する夫の傍にいて幸福で心配や悲しみとは縁のない日々を過ごし、そしていま未亡人の服に身を包み屋根裏部屋の小さな窓べりに立って青白い額を合わせた手のひらで支えていた女の思い出、過ぎたその日の一日中、群がり誘いかける幻影で彼女を傷つけ、引き裂きながらとり囲んでいた思い出は、威嚇的で、不思議だがしかし実際に手で触れることのできる現在の光景を前にしていま彼女から離れ飛び去っていった。
（AM）
6行目の、; rememoro de virino, kiuj en la dauxro de la tuta pasinta tago ここの kiuj が先行詞のrememoro de virino を指しているのであれば, la rememoroj de virinoであるべきかなと思います。そうするとstaris の主語にsxi を入れるべき。彼女は窓辺にたたずみ、そして一日中心を悩ました la rememorj は彼女から飛び去った、となる。エス文には振り回されますが、内容はこれだと思います。
（UK）
＊＊ご指摘のとおりrememoroj de virino, kiuj …でした。
Rememoroj …. , rememoroj de virino, kiuj….;
　　　　　　　　　　　　　　　　　kiu poste …. ,
　　　　　　　　　　　　　　　　　 kaj nun ……;
　　　　　　　rememoroj de virino, kiuj …. ŝirante,
forflugis nun …….
最初は２番目のrememoroj de virinoをforflugisの主語と考えましたが、これを最初のRememorojと捉え直して、そのRememorojの内容はその後の２つの rememoroj de virinoだと解釈してもう一度訳してみます。その方が後の記述と合うと思います。長いので補助線用の語を加えます。
（UK）
＊＊楽しいが同時に噛むような痛みを伴う思い出、それはかつては優雅で陽気な少女として軽い足取りで生まれた村の若草や美しい色の花のある場所を歩き、後には愛する夫の傍にいて幸福で心配や悲しみとは縁のない日々を過ごし、そしていまは未亡人の服に身を包み屋根裏部屋の小さな窓べりに立って青白い額を合わせた手のひらで支えていた女の思い出であり、またそれは過ぎたその日の一日中、群がり誘いかける幻影で彼女を傷つけ引き裂きながらとり囲んでいた、女の思い出であるが、それらはいま威嚇的で、不思議だがしかし実際に手で触れることのできる現在の光景を前にして彼女から離れ飛び去っていった。

7. La bildo englutis ŝiajn pensojn, tamen videble ŝin ne teruris.

（UK）
この光景は彼女の思考を飲み込んでしまったが、しかし見るからに彼女は怖がってはいなかった。
（AM）sxin teruri teruri は他動詞
（UK）
＊＊この光景は彼女の思考を飲み込んでしまったが、しかし明らかに彼女を怖がらせはしなかった。

8. Ĉu ŝi ĉerpis sian kuraĝon el la patrina amo, kiu plenis ŝian koron?

（UK）
この勇気を彼女は心を満たしている母性愛から汲み取ったのだろうか？
（AM）
pleis?
（UK）
＊＊plenisの間違いでした。

☜Marta_023 　　Marta_025☞