テキスト

paĝo 36 linio 1— paĝo 37 linio 4

La impreso de la momento estas la sola potenco, kiu forte efikas sur organismoj de infanoj. La estonteco ne ekzistas por ilia penso, la pasinteco rapide elviŝiĝas el ilia memoro. La hieraŭa tago estas jam por infano malproksima estinteco, kio estis, okazis aŭ fariĝis antaŭ kelke da tagoj, malaperas kaj disfluas antaŭ iliaj okuloj en la nebulo de forgeso. Janjo estis gaja.

La mallarĝa radio de lumo, kiu penetris en la mansardan ĉambreton tra la malgranda fenestro, ĝojigis ŝin, la kameno kun la fumkolorigita profundo ŝin scivoligis kaj interesis, ŝi faris konatecon kun la novaj meblaĵoj, ŝi ridis pri la du seĝoj, ĉe kiuj unu piedo estis malpli longa ol la tri aliaj, kaj ŝi komparis ilin kun la kripluloj – maljunuloj, kiujn ŝi vidadis sur la stratoj de la urbo. La soluleco, en kiu ŝi pasigis la tutan matenon, amasigis en ŝia kapeto provizon da pensoj, kiujn la parolavida langeto per rapida kaj laŭta pepado eligadis antaŭ la patrino.

La unuan fojon nun la gajeco de la infano faris preman impreson sur la menso de Marta. Hieraŭ, kiam Janjo ankoraŭ memoris pli bone la malaperintan bildon de la patro, kiam, malĝoja pro la perdo de la muroj, inter kiuj ŝi vivis ĝis nun, kaj de ĉiuj belaj objektoj, kiujn ŝi kutimis vidi, ŝi plorante rifuzadis manĝon, levadis siajn grandajn nigrajn okulojn al la vizaĝo de la patrino kun esprimo de dolora petegado kaj senkonscia teruro, Marta fordonus ĉion, kio ankoraŭ restis al ŝi, por aperigi rideton sur ŝia malgranda buŝeto, ruĝeton de sano sur la palaj vangetoj. Hodiaŭ la arĝentosona ridado de la infano kaŭzis al ŝi nedifinitan, sed pezan maltrankvilecon. Kio do ŝanĝiĝis en ŝia situacio? Ŝi estis soleca kiel hieraŭ, malriĉa kiel hieraŭ, sed inter la hieraŭ kaj hodiaŭ staris tiu prova mateno, en kiu, elirinte unuafoje en nekonatan mondon, ŝi pli precize ol iam antaŭe faris kalkulon pri si mem. Hieraŭ ŝi estis certa, ke antaŭ ol pasos dudek-kvar horoj, ŝi jam posedos en sia mano la povon labori kaj prikalkuli la esperatan laborenspezon, kiu devos doni certajn difinitajn konturojn al ŝia estonteco. La dudek-kvar horoj pasis, sed la estonteco restis nedifinita.
Oni ordonis al ŝi atendi, ne difinante eĉ la tempon de atendado, atendi ion, kio en ĉiu okazo devos esti tre malgranda.

— Kiel do nesperta mi estis, pensante, ke mi ne bezonos atendi, kiel do malprudenta mi estis, esperante de mi mem grandajn aferojn!

Tiel Marta meditis, starante vespere apud la fenestro, tra kiu vidiĝis nigra aŭtuna nokto kaj la granda urbo senĉese bruas.

— Kia amaso! ĉiuj sociaj klasoj, aĝoj, nacioj puŝiĝas tie, tra kie mi intencis iri! Ĉu mi trabatos al mi vojon meze de ĉi tiu amaso, kaj per kio mi trabatos, se mi posedas tiel malgrandajn ilojn por la batalo!

Kaj se oni tute ne lasos min sur tiun vojon, se pasos semajno, du, monato, kaj mi ne trovos akirlaboron?

Ĉe tiu ĉi penso malvarma tremo trakuris la korpon de Marta. Ŝi deturnis rapide la kapon kaj ĵetis sur la dormantan kapeton de Janjo tian rigardon, kvazaŭ ŝi subite ektimus pri ŝi, kvazaŭ ŝi subite ekvidus ian teruran danĝeron, kiu pendas super ŝia infano.

訳

（UK）
一瞬の印象が幼児という生き物に強く効果をもたらす唯一の力である。彼らの考えには未来は存在せず、過去は記憶からあっという間にぬぐい去られていく。昨日という日は幼児にとってすでに遠い過去であり、あったこと起きたことまた数日前になってしまったことは、消えて眼の前から忘却という霧の中に流れ散っていく。ヤーニョは陽気であった。
小さな窓を通して屋根裏の小部屋の中に深く入り込んでくる明かりの細い光の筋が彼女を喜ばせ、奥が煙で変色している暖炉は好奇心を呼び起こし面白がらせた。彼女は新しい家具と馴染みの間柄になり、２つの椅子の足の１本が他の３本より短いことを笑い、そしてそれを街の通りでよく見かける足の不自由な人たち ― 老人たちにたとえた。午前中いっぱい一人ぽっちでいたことで彼女の小さな頭には思考の蓄えが大量に集り、それをおしゃべりに飢えた小さな舌が高速で賑やかにさえずって母親に向かって吐き出し続けるのだった。
初めていまその幼児の陽気さがマルタの精神を押しひしぐような印象を与えた。きのう、ヤーニョが父親の消えてしまった姿をまだずっとはっきりと覚えていたとき、いままでの暮らしを囲んでくれていた壁や、見慣れてきたすべてのすばらしい物を失ったために悲しみ、泣いて食事を拒み続け、痛々しい懇願と無意識の恐怖を湛えた大きな黒い目で母親の顔を繰り返し見上げていたとき、マルタは彼女の小さな口に微笑を、青ざめた頬に健康な赤みをもたらすためなら、彼女にまだ残されているもののすべてを与えたであろう。
きょう、その子の鈴を振るような笑いが言いようのない、しかし重い不安を彼女に呼び起こした。それでは彼女の状況の何が変化したというのだろうか。彼女は昨日と同様に孤独であり、昨日と変わらず貧しい。しかし昨日と今日の間に、見知らぬ世界に初めて出ていき、これまでのどの時よりも正確に自分自身を勘定していく試みを行った午前という時があった。きのうは、２４時間も経たないうちに、彼女にはすでに働くことと自分の将来について確実で明確な輪郭を与えるに違いない望みの労働収入について考慮できるようになっていると、彼女は確信していた。その２４時間は過ぎたがしかし見込んでいた未来は決まらないままだった。どれほど待つのか時間すらはっきりせず、何かを、いずれにしてもとても小さなものに違いない何かを待て、と彼女は命じられた。
「待つ必要がないと思うなんていかに未熟だったことか、自分自身に大きなことを望むなんてどれほど軽率だったことか。」
黒い秋の夜と絶えることなく騒音を立てる大都市が見える夕暮れの窓辺に立って、マルタはそのように考え込んでいた。
「なんと多くの大衆が！あらゆる社会の階層、年齢、国の人々が、そこで押し合っていることか、私が通り抜けようとしていた場所では！私はこの大衆の真っただ中で自分の道を切り開くのだろうか、そして私はその戦いのために実にちっぽけな道具しか持っていないとしたら何を使って切り開けばいいのだろうか。そしてもしその道の上に私が全くいさせてもらえないとしたら、もし１週間、２週間、１か月が経ち、私が収入になる仕事を見つけなかったとしたら。」
この考えに冷たい震えがマルタの体を駆け抜けた。彼女はすばやく頭の向きを変え、ヤーニョの眠っている小さな頭に、まるで急にその子のことを心配し始めたかのような、まるで突然わが子の上にぶら下がっている恐ろしい危険が見え始めたかのような視線を投げた。

経過

1. La impreso de la momento estas la sola potenco, kiu forte efikas sur organismoj de infanoj.

（UK）
その瞬間の印象が幼児の有機体に強く効果をもたらす唯一の力である。
（AM）
後続の文をよんで、この文を考えるとよいと思います。「一瞬の印象というのが唯一の力」と考えるとよいかもしれません。
（UK）
一瞬の印象が幼児の有機体に強く効果をもたらす唯一の力である。
（AM）
欲を言うと、「有機体」という言葉が気になります。「幼児という生き物」ではどうでしょうか。
（UK）
一瞬の印象が幼児という生き物に強く効果をもたらす唯一の力である。
＊この方が自然な表現だと思います。ここはorgasmojと複数形になっていたので、体の構造体を意識しているのかなと迷いました。

2. La estonteco ne ekzistas por ilia penso, la pasinteco rapide elviŝiĝas el ilia memoro.

（UK）
彼らの考えには未来は存在せず、過去は記憶からあっという間に洗い流されていく。

（AM）
「洗い流されていく」でもまちがいではないですが。

（UK）
彼らの考えには未来は存在せず、過去は記憶からあっという間にぬぐい去られていく。

3. Ŝi estis soleca kiel hieraŭ, malriĉa kiel hieraŭ, sed inter la hieraŭ kaj hodiaŭ staris tiu prova mateno, en kiu, elirinte unuafoje en nekonatan mondon, ŝi pli precize ol iam antaŭe faris kalkulon pri si mem.

（UK）
彼女は昨日と同様に孤独であり、昨日と変わらず貧しい。しかし昨日と今日の間に、見知らぬ世界に初めて出ていき、これまでのどの時よりも正確に自分自身を勘定していく試みを行った午前の時が挟まっている。
（AM）
昨日と今日の間には、、、午前という時があった。「挟まっている」でもよいですが。
（UK）
彼女は昨日と同様に孤独であり、昨日と変わらず貧しい。しかし昨日と今日の間に、見知らぬ世界に初めて出ていき、これまでのどの時よりも正確に自分自身を勘定していく試みを行った午前という時があった。

4. Hieraŭ ŝi estis certa, ke antaŭ ol pasos dudek-kvar horoj, ŝi jam posedos en sia mano la povon labori kaj prikalkuli la esperatan laborenspezon, kiu devos doni certajn difinitajn konturojn al ŝia estonteco.

（UK）
きのうは、２４時間も経たないうちに、彼女にはすでに働く力と将来に対して確かなはっきりした輪郭を与えるはずの望ましい労働収入について計算する力を手にしていることが確実だった。
（AM）
もっと読み込むと、よい訳ができると思います。Povoは「力」というより、「可能性」と考えると分かりやすいのではないですか。
（UK）
きのうは、２４時間も経たないうちに、彼女にはすでに働くことと自分の将来について確実で明確な輪郭を与えるに違いない望みの労働収入について考慮できるようになっていることが確実だった。
（AM）
Sxi estis certa, なので、「と、彼女は確信していた。」とする方が次の文とつながりがよいように思います。

（UK）
きのうは、２４時間も経たないうちに、彼女にはすでに働くことと自分の将来について確実で明確な輪郭を与えるに違いない望みの労働収入について考慮できるようになっていると、彼女は確信していた。
＊あ、繋がりました。

☜Marta_043　　　　　 Marta_045☞